Είμαι αρσενικό μετρίου αναστήματος. Είμαι ένα μέτρο και εβδομήντα τέσσερα εκατοστά, αλλά στην ταυτότητα ζήτησα να μου βάλουν ένα μέτρο και εβδομήντα έξι εκατοστά. Το έκαναν. Επίσημα, λοιπόν, μπορώ να θεωρούμαι ένα μέτρο κι εβδομήντα έξι εκατοστά, ακόμα κι αν κάποιος με μετρήσει και με βρει ένα μέτρο και εβδομήντα τέσσερα εκατοστά. Επίσημα δεν είμαι τόσο κι αυτό μετράει, ειδικά στη χώρα που ζω. Με την ίδια λογική, στις εφαρμογές για αναζήτηση σεξ θα μπορούσα να βάλω "Extra large" για το μέγεθος του μορίου μου, γιατί ό,τι δηλώσεις, είσαι. Είναι η ίδια λογική που ο μέσος όρος του ανδρικού μορίου στην Ελλάδα δεν ξεπερνάει, σύμφωνα με μελέτες, τα δεκαπέντε εκατοστά, αλλά στις εφαρμογές ο μέσος όρος ξεπερνάει τα δεκαεννιά. Αυτό οδηγεί σε δύο συμπεράσματα: 1) Οι άνδρες στην Ελλάδα έχουν μεγάλη ιδέα για τον εαυτό τους και 2) Οι άνδρες στην Ελλάδα έχουν μικρό τσουτσούνι. Τι βολικό που θα ήταν οι επιθετικοί προσδιορισμοί ως προς το μέγεθος να ήταν εκ διαμέτρου αντίθετοι! Μεγάλα μόρια με μικρή ιδέα για κάθε εαυτό. Θα ήμασταν τόσο ταπεινοί, που θε λέγαμε με σκυμμένο το κεφάλι: "Δεν μετράει το μέγεθος". ΛΟΛ (LOL aka Laugh Out Loud). ΛΟΛ και για την παρένθεση.
Στην ίδια ταυτότητα, τα μάτια μου είναι καστανά, ενώ στην πραγματικότητα είναι λαδί. Ζήτησα να μου βάλουν αυτό το χρώμα στην ταυτότητα, αλλά δεν το έκαναν, γιατί μπορούσαν να βάλουν μόνο "πράσινα" και δεν έχω πράσινα. Αν επέμενα, μάλλον θα μπορούσα να τους πείσω να μου γράψουν "πράσινα", αλλά είχα ήδη εκπλαγεί από την αφέλεια της ελληνικής αστυνομίας, που ένιωθα πως έπρεπε να ισορροπήσω το ένα μέτρο και τα εβδομήντα έξι εκατοστά. Θα ήθελα λοιπόν, για τις ανάγκες του κειμένου, να θεωρηθεί από όλους πως έχω λαδί μάτια και πως είμαι ένα μέτρο και εβδομήντα έξι εκατοστά, είναι μέγιστης σημασίας για την ψυχική μου ηρεμία. Μπορείτε να το βαφτίσετε "Δώρο στο Νικόλα για τα Χριστούγεννα", θα με κάνει χαρούμενο. Κι έτσι τα παιδάκια στη Ζανζιβάρη θα σταματήσουν να πεθαίνουν από την πείνα.
Μεγάλωσα σε μια οικογένεια που ένα χριστουγεννιάτικο τραπέζι με όλο το σόι ήταν τόσο γραφικό, που κάνει το "Γάμος αλά ελληνικά" να μοιάζει με την πραγματικότητα. Βασικά, μια οικογενειακή μας γιορτή μας θα μπορούσε να είναι μια σουρεαλιστική ταινία πάνω στην πραγματικότητα του "Γάμος αλά ελληνικά", το οποίο είναι (ή ήθελε να είναι) μια σουρεαλιστική ταινία της ελληνικής πραγματικότητας. Beat that, Νία Βαρντάλος, η ζωή μου είναι δύο φορές πιο γραφική από την ταινία σου.
Πολλές φορές σε τέτοια τραπέζια, ανάμεσα σε καλοψημένα ζώα, πατατοσαλάτες, κακής αισθητικής τζιν, κλαρίνα στη διαπασών, γιρλάντες στο χρυσοκόκκινο του δυστυχισμένου εμετού και μελαχρινά γυναικεία μουστάκια, φανταζόμουν πώς θα ήταν να σηκωθώ και να πω "Σας έχει σιχαθεί η ψυχή μου, νισάφι πχια με την επανάληψη κάθε χρόνο, υποφέρουν τα σωθικά μου". Οι αντιδράσεις ήταν πολλές στο μυαλό μου. Οι επικρατέστερες όμως μέχρι και σήμερα είναι μόλις τρεις:
1. Παθαίνουν όλοι ανακοπή καρδιάς και πεθαίνουν. Η αστυνομία θεωρεί πως με κάποιο τρόπο τους ξεπάστρεψα όλους, κάτι που δεν απέχει από την αλήθεια, και έτσι με κλείνουν σε αναμορφωτήριο. Εκεί με φοβούνται όλοι, γιατί κανείς δεν έχει κάνει μεγαλύτερο έγκλημα, οπότε έχω τον σεβασμό τους. Εκτός από το σεβασμό όλων, θα μπορώ να έχω και τον οργασμό όλων (ησυχία, δεν έγραψα "κώλο" ή "πούτσο", θα ήταν άκομψο). Θα είμαι αρχηγόπουλο, θα μου κάνουν όλοι τα χατίρια, θα έχω την ησυχία μου, θα διαβάσω για να μορφωθώ και όταν ενηλικιωθώ, θα γίνω δικηγόρος με online μαθήματα σε κάποιο βρετανικό πανεπιστήμιο, ώστε στα εικοσιδύο μου να υπερασπίσω τον εαυτό μου δικαστικά και να με αθωώσω για πάντα.
2. Κλαίνε όλοι από συγκίνηση και με αγκαλιάζουν που επιτέλους τα βρήκα με τον εαυτό μου, ώστε να παραδεχτώ στους ανθρώπους της ζωής μου ότι αυτή είναι η αλήθεια μου. Ο πατέρας μου, μου δίνει μια αντρική χειραψία και μου υπόσχεται πως όταν γυρίσουμε σπίτι, θα μου ανοίξει τραπεζικό λογαριασμό, τον οποίο θα χρηματοδοτεί κάθε μήνα, ώστε στα δεκαοχτώ να αγοράσω το δικό μου σπίτι στο κέντρο της Αθήνας, για να είμαι ανεξάρτητος. Η μάνα μου κλαίει από χαρά, όπως κλαίνε οι μανάδες που θα γίνουν γιαγιάδες, αλλά είναι ακόμα μικρές σε ηλικία και μπορούν να φοράνε στράπλες.
3. Σιωπή. Σουρεαλισμός. Εκείνη τη στιγμή, η μητέρα μου σηκώνεται και δηλώνει ότι έχει κερατώσει τον πατέρα μου έξι φορές. Ο πατέρας μου σηκώνεται και δηλώνει πως έχει δεύτερη οικογένεια. Η ξαδέρφη μου σηκώνεται και δηλώνει πως είναι ερμαφρόδιτη. Ο θείος μου σηκώνεται και δηλώνει πως όταν είναι μόνος του, χρησιμοποιεί φουσκωτή κούκλα για να αυνανιστεί (ησυχία, δεν έγραψα "για να τραβήξει μαλακία", θα ήταν άκομψο). Η θεία μου σηκώνεται και δηλώνει πως έχει κάνει αλλαγή φύλου, μιας και ήταν άνδρας. Μεταξύ μας, το τελευταίο θα μπορούσε να είναι αλήθεια, δεν έχει καλές σχέσεις με τα οιστρογόνα.
Ας το παραδεχτούμε όμως, το πρώτο είναι το πιο πιθανό από όλα τα σενάρια.
Μία από τις πιο έντονες ιστορίες που θυμάμαι στα χριστουγεννιάτικα τραπέζια είναι αυτή στο χωριό μου πριν από περίπου είκοσι τρία χρόνια, νομίζω ήμουν εννιά (βασικά, είναι απλή αριθμητική αφαίρεση, σίγουρα εννιά ήμουν). Πρωταγωνίστρια η μητέρα μου. Τότε, λοιπόν, ετοιμαζόμασταν να κάτσουμε να φάμε γύρω από τα δύο τραπέζια που είχαν στρωθεί με φαγητά που θα μπορούσε να τρώει μια τετραμελής οικογένεια για ένα μήνα σε περίπτωση πυρηνικής έκρηξης στο Λαύριο. Εγώ για πλάκα τράβηξα την καρέκλα στην οποία πήγε να στρογγυλοκαθίσει. Ξεκαρδίστηκα στα γέλια κι ένιωθα πως είχα κάνει μεγάλη εξυπνάδα. Σε άλλη περίπτωση, αυτό θα ήταν αστείο για όλους, ειδικά αν ήταν στα πλαίσια ενός σκετς στο Saturday Night Live. Σε αυτή την περίπτωση, η μάνα μου είχε ήδη σπασμένα τρία της πλευρά από οικογενειακό τρακάρισμα λίγα χρόνια πριν. Δεν γέλασε κανείς. Γέμισα ρυτίδες από την αμηχανία και το φόβο. Με λίγη ακόμα προσπάθεια, θα μπορούσα να αποκτήσω και χοληστερίνη. Δράμα. Ξαφνικά, η κάμερα του SNL έκανε ζουμ στο πρόσωπό μου και απέκτησα μάτια γιαπωνέζικου άνιμε. Αλλά όπως στρώνεις, κοιμάσαι.
Ευτυχώς, σήμερα μπορώ να λέω περήφανα πως δεν συμμετέχω πλέον σε τέτοιες φιέστες. Στρώνω αλλιώς και κοιμάμαι πιο ήρεμα.
Αυτά. Σας αφήνω. Βάζω να δω House Of Cards που ένας κογκρέσος κι η γυναίκα του κάνουν τρίο με τον σωματοφύλακά τους. Γιατί αν δεν κλείσω 10 ώρες προβολών μέσα σε ένα 24ωρο, θα χάσω το έπαθλο για τον πιο party pooper 32χρονο στο ηλιακό σύστημα μέσα στις γιορτές. Parteeeeeyyyyy.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου