Προβλέψεις 2016 - Μια χρονιά με πολλά και διαφόρων ειδών μπουτάκια, για να διαλέξεις το δικό σου αγαπημένο

Έφτασε αυτή η στιγμή στο κλείσιμο του χρόνου, που ό, τι πω για τον επόμενο, θα γίνει. Ή μπορεί να γίνει. Ή και να μη γίνει, τουλάχιστον το είπα και αυτό από μόνο του είναι valid και κάπως μετράει αυτόνομα. Αποφάσισα ότι μιλάμε για ένα 2016 full στα μπουτάκια, γιατί χωρίς μπουτάκια δεν πας πουθενά. Και τα βυζάκια καλά είναι, αλλά Mpoutakia for President. Έχουμε και λέμε...

* Μετά τον JK Simmons, ο Παπακαλιάτης, ο Χριστόφορος της καρδιάς μας, θα σκηνοθετήσει τον Michael Fassbender και τον Bradley Cooper . #ένας_άλλος_κόσμος_literally

Η Adele θα αποσυρθεί από τη μουσική. Θα πάρει αμερικάνικη υπηκοότητα, θα βάλει υποψηφιότητα για Πρόεδρος των ΗΠΑ και θα νικήσει τη Hillary με διαφορά στήθους, obviously. Η καμπάνια της θα έχει τίτλο "Hillarious". Η Hillary θα παραιτηθεί από κάθε πολιτική απόπειρα και για να της δείξει αυτής, θα ηχογραφήσει δίσκο με τίτλο "Hello". Πρώτο single θα είναι το "Adele", το οποίο θα φτάσει No "25" στα charts, το οποίο θα διασκευάσει η Aretha Franklin και θα πάει στο "21". Hillary και Aretha θα είναι υποψήφιες για Grammy καλύτερης γυναικείας ποπ ερμηνείας στα βραβεία του 2017 με το "Adele", αλλά θα το χάσουν από την Adele και το "Hello". Το βραβείο θα της δώσει ο Secretary of State, Donald Trump.

* Το σύμφωνο συμβίωσης θα ισχύσει μόνο για ομόφυλα, αλλά straight-acting ζευγάρια. Πρώτος γαμπρός ο Μιχάλης Χατζηγιάννης.

Η Hillary θα είναι η νέα μούσα του Ryan Murphy στην έκτη σεζόν του "American Horror Story: Greek Drama". Θα παίξει μια υποτιμημένη πολιτικό, που θέλει να γίνει Πλανητάρχης, αλλά καταλήγει αποτυχημένη τραγουδίστρια και τελικά παίζει σε μια σειρά στην τηλεόραση. Ο κύκλος θα είναι υποψήφιος για πολλές Χρυσές Σφαίρες και Emmy στα τέλη του 2016. Η Hillary για κανένα, αφού ζει ένα δράμα. Η ίδια θα δηλώσει σοκαρισμένη... "Monica Lewinsky". Και θα μεταφερθεί σε ψυχιατρική κλινική.

* Η Ναταλία Γερμανού θα παρουσιάσει το Mega Star. Στον Alpha.

Ο Justin Bieber θα γίνει ο πρώτος άνθρωπος στον κόσμο με random tattoos all over his body, χωρίς κανένα απολύτως νόημα. Αυτό δεν θα περάσει απαρατήρητο από το νέο trend μετά τους hipsters, τους lobsters, δηλαδή αυτούς που πίστεψαν ότι η ταινία είναι αληθινή ιστορία, οπότε και θα γίνει viral. Το σώμα του θα γίνει έκθεση στο MoMA, την επιμέλεια αυτής θα έχει η Bjork και η Tilda Swinton σε συνεργασία, ενώ τη σκηνοθεσία θα υπογράφει ο Λάνθιμος. Στα πλαίσια της έκθεσης του σώματός του, θα επιδίδεται καθημερινά σε art porn σκηνές με random άτομα, που θα του κάνουν multiple penetrations. Ο τίτλος αυτού του human installation "Just in Bieber".

* Θα αποδειχτεί ότι ο Αλέξης Τσίπρας και ο Αλέξης Ζορμπάς είναι το ίδιο άτομο, αφού κανείς δεν τους έχει δει ποτέ μαζί.

Μετά από αυτή τη στροφή, που θα είναι ένα σαφές statement κατά της υποκρισίας και της δηθενίλας στην τέχνη, ο Justin Bieber θα αποσυρθεί σε μια καλύβα στον Καναδά, θα γίνει vegan και θα αλλάξει το όνομά του σε Justin Bieber (?, #τέχνη). Θα αφαιρέσει όλα τα tattoo του με λέιζερ και θα χαρίσει τη μελάνη στην Adele, για να υπογράφει τα έγγραφα του Λευκού Οίκου.

* Η Ελλάδα θα χωριστεί σε πόλεις-κράτη, όπως τον παλιό καλό καιρό. #the_greek_way #backdoors

Θα ανακοινωθεί ότι μετά το τέλος τη θεραπείας της, η Hillary θα σκηνοθετήσει και θα γράψει το "Star Wars: Episode VIII", βάζοντας για πρωταγωνιστή τον Justin Bieber στο νέο ρόλο του Han Yolo, του πρώτου gay Jedi. Το soundtrack θα υπογράφει η Adele. Η ταινία δεν θα προβληθεί στη χώρα μας.

* Όταν εμείς είχαμε πολιτισμό και μηδενικά ταμπού στο σεξ, εσείς κρεμόσασταν από τα δέντρα. Κι ήρθε η ώρα να αντιστραφούν οι ρόλοι. #2016

#mpoutakia

#yolo. And fuck menus

Είναι Σαββατοκύριακο. Έχεις σχέδια.

Περιμένεις πώς και πώς να πιεις καφέ στο κέντρο, γιατί είσαι cool και hip κι έχεις κι έναν λογαριασμό Instagram να ενημερώσεις. Κι έναν Facebook. Κι έναν στο Twitter και μερικά sex apps, που ίσως χρειάζονται επαναπροσδιορισμό του GPS. Έχεις να φας κάτι στο νέο hotspot με φαλάφελ από φασόλια μαυρομάτικα, γιατί έχει μεγάλη ουρά. Και γενικά όπου έχει ουρά, κάτι καλό κρέμεται. Έχεις να δεις τους φίλους σου, που παντού τους παρουσιάζεις ως κολλητούς, γιατί κάνετε παρέα συνέχεια εδώ και 6 μήνες. Οπότε παίζει το πάρτι του Σαββάτου, που ποτέ δεν περνάς καλά, αλλά πρέπει να πας, για να μη σε πουν και ξενέρωτο. Κι άντε μετά να πεις ότι είσαι ευτυχισμένος και να μην ανοίξει η Γη να σε κάνει λίπασμα για τα φασόλια που θα φυτευτούν. Πριν 6 μήνες να πούμε ότι είχες άλλους κολλητούς, που τους υπεραγαπούσες, μέχρι που σου γάμησαν τον γκόμενο ή τη γκόμενα. Βασικά, περιμένεις οι νέοι κολλητοί να σου κάνουν τη μαλακία στη γωνία που έχει ουρά για φαλάφελ από φασόλια μαυρομάτικα και για αυτό έχεις γνωρίσει και μερικές άλλες καβάτζες, που τα λέτε πού και πού, ώστε στη μαλακία αυτή να αρχίσεις να τους παρουσιάζεις ως κολλητούς. Γιατί ο συναισθηματικός εκβιασμός απέναντι σε ανθρώπους που δεν ξέρεις, παρουσιάζοντάς τους ως κολλητούς παντού, χωρίς να τους ρωτήσεις, είναι ο μοναδικός τρόπος να επιβιώσεις σε έναν κύκλο αμετανόητων, συναισθηματικά κενών όντων. Γιατί, deep in your heart... oh well, αηδίες. Φυσικά και περιμένεις το brunch της Κυριακής κάπου έξω από το κέντρο, στο Κουκάκι για παράδειγμα. Για να έχεις να πεις μετά "Εγώ κέντρο; Όχι ρε, το έχω κόψει, δεν πολυπηγαίνω". Και μετά ξεκούραση. Γιατί έχει τη λιγότερη βαρύτητα στις προτεραιότητές σου. Εκτός κι αν όλοι συμφωνήσετε να ξεκουραστείτε για ένα Σαββατοκύριακο, οπότε μπορείς να κοιμηθείς, να διαβάσεις ένα βιβλίο, να πας σινεμά (με φίλο που θέλει κι εκείνος, συνωμοτικά) ή να πας στην παραλία να ξορκίσεις το κακό στη μητέρα θάλασσα.

Ξυπνάς το Σάββατο και δεν έχει καφέ στον κόσμο. Οι λέξεις Instagram και Facebook δεν υπάρχουν σε κανένα λεξιλόγιο και δεν μπορείς να τις κάνεις google search, γιατί κι η λέξη Internet είναι άγνωστη. Δεν τη γράφει καμία εγκυκλοπαίδεια. Τα μοναδικά πάρτι που παίζουν είναι τυχαία κι όπου τα πετύχεις. Κανένας φίλος δεν σου γάμησε το γκόμενο ή τη γκόμενα. Οι κολλητοί σου έχουν να κάνουν πράγματα χωρίς εσένα και κανείς δεν σε παρουσιάζει ως κολλητό, γιατί η λέξη είναι τόσο πασέ όσο κι η λέξη hip. Το brunch το τρως ανά πάσα στιγμή μέσα στην ημέρα και στο Κουκάκι αν πας, θα βρεις μαγαζιά ανοιχτά με κόσμο που δεν ξέρεις. Επίσης, το Κουκάκι δεν είναι στο κέντρο αλλά κάπου στα Μάταλα. Κανένας συναισθηματικός εκβιασμός, κανένας ψυχαναγκασμός, κανένας κύκλος όντων. Μόνο μισάνοιχτοι κύκλοι ελεύθερων ανθρώπων, που κάθε γωνία τους κρέμεται για μια χειραψία, όπως οι ουρές για τα φαλάφελ από φασόλια μαυρομάτικα.

Δεν σε αφορά τίποτα από όλα αυτά. You only live once, bitchez! Μέσα σε ένα Σαββατοκύριακο, όντας ξένος μέσα σε ξένο περιβάλλον, προσπαθείς να το κάνεις δικό σου. Οπότε η λύση είναι απλή: Πίνεις καφέ εκεί που έχει κόσμο, παρόλο που δεν σου αρέσει. Γνωρίζεις ωραία ντυμένα αγόρια και κορίτσια που τρώνε βιολογικά φαγητά και ζητάς τα τηλέφωνά τους, αποθηκεύοντάς τους ως κολλητούς, για να πάρεις χαρά. Αγοράζεις μια φωτογραφική μηχανή και βγάζεις φωτογραφίες, τις εμφανίζεις και τις μοιράζεις στους νέους κολλητούς, γράφοντας από κάτω αφιερώσεις, την ίδια στιγμή που τους καλείς όλους για brunch την Κυριακή στο σπίτι σου. Θα έχεις φτιάξει κάτι που μοιάζει με φαλάφελ από φασόλια μαυρομάτικα, για να τους κάνεις να σε αγαπήσουν, γιατί you don't fuck with menus. Να σε αγαπήσουν μόνοι τους; Καλό! Και όλη την υπόλοιπη ώρα ψάχνεις για σεξ στα στενά, γιατί δεν ξέρεις πώς λειτουργεί αυτή η νέα κάστα στην οποία μπήκες απρόσκλητος. Και δεν ξέρεις να φλερτάρεις. #fail.

Τελικά, μπορείς να γίνεις ο εαυτός που πάντα ήθελες σε ένα παρθένο περιβάλλον, επιλέγοντας τα πάντα από την αρχή; Ή όπου κι αν πας, θα είσαι θύτης των στόχων που στην καρδιά σου δεν παίζουν καμία σημασία, μόνο και μόνο για να ικανοποιήσεις τις προδιαγραφές της πιο σκληρής πραγματικότητας όλων των εποχών; Κι αν προσγειωνόσουν απότομα στην γνώριμη πραγματικότητα, θα έκανες άλλες επιλογές ή θα έπεφτες πάλι με τα μούτρα στο κυνήγι ενός άρτιου άβαταρ, που πάει με το μενού;

You only live once. Fuck menus.

Το μεγάλο φαγοπότι - τι κρασί λες να ανοίξουμε;

Ο κανιβαλισμός δεν είναι ανωμαλία, αλλά ομαλή διαδικασία της ανώμαλης φύσης, κατά την οποία ένας οργανισμός διατρέφεται από άλλους του ίδιου είδους. Από τους Κέλτες και τους Ιρλανδούς την εποχή της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας μέχρι τους ανθρωποφάγους της καραϊβικής τον 14ο αιώνα και από τις ανθρωποθυσίες των Μογγόλων της Στέπας κατά τον Μεσαίωνα μέχρι τον Χάνιμπαλ Λέκτερ της αφελούς αλλά έξυπνης Κλαρίς, ο κανιβαλισμός κάνει εμφανή την παρουσία του και στο ανθρώπινο είδος κατά την διάρκεια της ιστορίας της ανθρωπότητας.

Ο πολιτισμός, κανιβαλικός ή μη, είναι κάτι που χτίζεται σταδιακά και αργά, τόσο που η πιθανότητα να ζήσεις στο μεταίχμιο μιας τεραστίων διαστάσεων πολιτιστικής, κοινωνικής και οποιασδήποτε άλλης μορφής αλλαγής μοιάζει με την πιθανότητα να σε πετύχει κεραυνός την ώρα που κάνεις σεξ σε δημόσιο χώρο... #yolo #yodo. Τα αποτελέσματα μιας πολιτισμικής αλλαγής φαίνονται χρόνια αργότερα, δεκαετίες, αιώνες, χιλιετίες, και τα απολαμβάνουν οι απόγονοί σου, τιμώντας σε με δάφνες και ημερομηνίες και εκδηλώσεις και προτομές και ταινίες και πίνακες ζωγραφικής και ντοκιμαντέρ κι ένα σωρό μαλαγανιές και πράξεις και ιδέες και θεσμούς.

Αυτά τα δύο είναι, ευτυχώς ή δυστυχώς, αλληλοσυγκρουόμενα και συμπληρωματικά. Αν δεν υπάρχει αλληλοφάγωμα, δεν υπάρχει ρήξη αυτού. Αν δεν υπάρχει κακία, δεν υπάρχει καλοσύνη. Αν δεν υπήρχε ο Μεσαίωνας, δεν θα υπήρχε η Αναγέννηση. Αν δεν υπήρχαν οι ανθρωποφάγοι πειρατές της Καραϊβικής, δεν θα υπήρχε ένας Μαγγελάνος, ένας Κολόμβος ή ένας Ντε Γκάμα να τους ανακαλύψει, να τους υποτάξει και να τους αφανίσει (σχεδόν). Γιατί ξέχασα να αναφέρω πως το κακό δεν εξαγνίζεται με εξημέρωση, αλλά με αφανισμό. Ο λόγος; Είναι πιο εύκολο.

Και περνώντας γρήγορα κι ατσούμπαλα μέσα από την ιστορία, ερχόμαστε στο 2015, μια χρονιά που πάμε για πρώτη φορά αριστερά. Μια χρονιά που στα Grammy σάρωσε τα βραβεία ένας gay pop crooner από την Αγγλία. Μια χρονιά που το facebook και το instagram αποτελούν τον βασικό μας κόσμο και ο πραγματικός μας κόσμος μπαίνει σε δεύτερη μοίρα, γιατί έχουμε γίνει κοσμοφοβικοί. Μια χρονιά που η έννοια της ελευθερίας έχει γίνει τόσο επικίνδυνη, που αν η Janis ζούσε σήμερα θα καιγόταν σαν την Ιωάννα της Λωραίνης ως μάγισσα, που έχει το θράσος να τραγουδάει για μια ελευθερία ισοδύναμη με το να μην έχεις να χάσεις τίποτα.

Η πεμπτουσία όλων αυτών είναι πασιφανής. Για να δημιουργηθεί πολιτισμός, για να δημιουργηθεί ανάπτυξη, πρέπει να περάσουμε πρώτα από τον αφανισμό. Γιατί ο άνθρωπος δεν έμαθε ποτέ να συνυπάρχει, αλλά να υπάρχει. Να τρώει τον διπλανό του. Να καταστρέφει ό,τι κατακτά, για να το έχει. Να κάνει τέχνη, για να εξιλεώνεται, μιας και ποτέ δεν είχε άλλον τρόπο για να πλησιάσει την ευδαιμονία. Να επεκτείνει τη δύναμή του, για να αποδεικνύει ότι την έχει, αλλά να μην την χρησιμοποιεί για καλό, γιατί έτσι φαίνεται ότι είναι αδύναμος. Να διεκδικεί τα βασικά, αλλά να μην τα καλύπτει, παρόλο που θεωρητικά τα παίρνει. Να τρώγει και να κατατρώγεται από μια φαλλοκρατική παράδοση που κρατάει από την εποχή του Λεωνίδα, μιας ομάδας 300, που ζουν για να επιβεβαιώνουν το γνωμικό: "Αυτοί που κυβερνούν, πρέπει να επιβιώνουν πάντα μεγαλόπρεπα". Να καταδικάζει τις Ιωάννες της Λωραίνης του, μιας και οι όροι "ελευθερία" και "αξιοπρέπεια" υπόκεινται στις νομοθεσίες που απαιτούν τον δημόσιο λιθοβολισμό τους στις πλατείες μαζί με τους άστεγους και τα αδέσποτα. Να χρωστάει αυτά που κατανάλωσε, αλλά να θέλει την παραγραφή του χρέους τους, σαν να μην τα έφαγε ποτέ. Να στήνει γιορτές και πανηγύρια, την ίδια στιγμή που έχει γίνει κοσμοφοβικός και δεν βγαίνει να περπατήσει στους πεζόδρομους της Αθήνας.

Ας φαγωθούμε, βρε. Ας γίνουμε Ανθρωποφάγοι στη θέση των Χαλίφηδων, Κέλτες απέναντι στη δυτικότερη από εμάς Δύση και Χάνιμπαλς απέναντι σε κάθε αφελή Κλαρίς. Γιατί, let's be honest, μπορεί να μην είσαι μέλος μιας κακή πάστας μυαλών, γιατί έχεις όνειρα και έμαθες επίκτητα να αγαπάς με υγεία, αλλά όλα/όλοι χτυπάνε στα μούτρα σου και τα/τους τρως με μια μοναδική γλώσσα προγραμματισμού.

Αλήθεια, τι κρασί να ανοίξουμε, λευκό, ροζέ ή κόκκινο;

Προβλέψεις 2015 - μήπως είναι φήμες;

Αποφεύγω να κάνω προβλέψεις για τις νέες χρονιές, γιατί συνήθως βγαίνω αληθινός και ο λογαριασμός μου στο twitter γίνεται ενεργός από DMs και απειλές για τη ζωή μου. Γιατί νομίζεις ότι έκανα πλαστική στα αυτιά και ονόμασα το avatar μου "Ntimis_K"; Αυτή τη φορά και μετά από μερικά χρόνια, ανοίγω το σεντούκι με τα σάπια κουφάρια των προγόνων μου, βάζω ό,τι απέμεινε από τα αποξηραμένα κορμιά τους μέσα σε μια κατσαρόλα, πετάω μέσα μερικά CD και λίγα USB με ταινίες και σειρές, προσθέτω ginger και κρόκο Κοζάνης και στον καπνό τους βλέπω την αλήθεια.

*Φήμες λένε πως η Taylor Swift δεν μπορεί να γράψει πλέον τραγούδια, γιατί τους έχει πάρει όλους και δεν έχει από ποιον να χωρίσει, για να εμπνευστεί.

Το 2015 είναι (πάλι) η χρονιά της Taylor Swift. Η βλάχα της καρδιάς μας, που από κορίτσι των αγρών και του country Νότου έγινε ποπ σταρ και κορίτσι του Jake Gyllenhaal (έξαλλος), θα επιδιώξει να πάει ένα βήμα παραπέρα και να κάνει ένα ακόμα crossover μετά την ποπ καταξίωση. Θα βάλει κώλο και βυζί, θα ηχογραφήσει hip-hop δίσκο με τον Drake και τον Kanye West, ενώ θα αποσπάσει το Grammy του 16 για τον καλύτερο hip-hop δίσκο της χρονιάς, όντας η πρώτη γυναίκα που θα το έχει καταφέρει αυτό. Το πρώτο single μέσα από αυτό θα είναι το "Cobra" και θα περιέχει το raw footage από το "Anaconda", στα πλαίσια του οποίου η Minaj θα φαίνεται διπολική, μιας και τα οπίσθιά της θα την καλούν να κάνει πράγματα που η ίδια θα αρνείται. Η καθολική εκκλησία θα θελήσει να κάνει εξορκισμό στα οπίσθιά της, κάτι που δεν θα έχει γίνει ποτέ ξανά στην ιστορία του γνωστού κόσμου. Η Nicki, η δική μου κι η δική σου Nicki, θα θεωρηθεί η πρώτη περίπτωση σιαμέζων που δεν θα έχει δύο κεφάλια. Παπαράτσι και nightcrawlers του Los Angeles θα φωτογραφήσουν τη Nicki να ταίζει το βράδυ τα οπίσθιά της και να τους λέει παραμύθια για καληνύχτα, αποκαλώντας τα "Christina".

*Φήμες λένε πως το sequel του "Nightcrawler" θα είναι και πάλι με τον Jake Gyllenhaal, ο οποίος θα κυνηγάει μια αποκλειστική φωτογραφία των Nicki Minaj's. Το soundtrack θα υπογράφει η Taylor Swift.

Η ιστορία των τριών κοριτσιών δεν σταματάει εκεί. Η κυκλοφορία του "Cobra" της Swift θα σηματοδοτήσει και μια άλλη αλλαγή, μιας και η Nicki Minaj θα κάνει επέμβαση για να αποκοπεί από την όπισθεν αδερφή της σε ένα μυστικό νοσοκομείο της Βαρκελώνης κάπου στη Rabal. Θα αφαιρέσει κάθε σιλικόνη από πάνω της, θα γίνει μικροσκοπική, θα μάθει στην κιθάρα τη Λα Μινόρε και τη Σολ Ματζόρε, θα γράψει κιθαριστικά anthems και στην ίδια απονομή του 16 θα κερδίσει το Grammy για τον country δίσκο της χρονιάς. Η Taylor και η Nicki, αφού πλέον θα τα έχουν κάνει όλα, θα γίνουν φίλες κολλητές. Τύπου ψαλίδια. #λεσβιανισμός

*Φήμες λένε πως το φινάλε του "American Horror Story: The Freak Show" θα περιλαμβάνει τη Nicki, η οποία θα σκοτώνει τις Sarah Paulson's και θα τις παραδίδει στο μουσείο.

Η Mariah Carey θα αποδειχτεί ότι είναι το μεγαλύτερο τρολ του αιώνα, μιας και πίσω από τη φωνή της βρίσκεται η ελληνικής καταγωγής Μαρία Κάρη. Η Μαρία δεν θα κάνει ποτέ καριέρα στην Αμερική, αλλά θα έρθει στην Ελλάδα και θα τραγουδήσει σε μαγαζί με την Ανέτ Αρτάνη, τη Τζούλι Μασίνο, τη Μαντώ και την Άννα Βίσση. Το σχήμα θα λέγεται "Διεθνής Καριέρα".

*Φήμες λένε πως ο Woody Allen θα σκηνοθετήσει τη Nicki και τα μάγουλά της, Christina, στο δρόμο προς την τελική επέμβαση, σε ένα mockumentary-παραγγελία του HBO των 6 επεισοδίων. Ο τίτλος θα είναι "Nicki Christina Barcelona".

Η Amy Poehler δεν θα καταφέρει ποτέ να κερδίσει βραβείο Emmy, ακόμα και μετά την 18ή υποψηφιοτητά της στα τέλη του 15 (έχει ήδη 15, βάλε άλλες δύο για τις Χρυσές Σφαίρες στις αρχές του 15 κι άλλη μία για τον τελευταίο κύκλο του "Parks and Recreation" = 18). Το ίδιο θα πάθει κι η Amy Adams, η οποία θα προταθεί φέτος για Όσκαρ για το "Big Eyes" και του χρόνου για τη ζωή της Janis Joplin, συγκεντρώνοντας έτσι 7 αδικοχαμένες χρονιές από το 2005 μέχρι το 2016. Οι δυο τους θα συνεργαστούν στο νέο must-watch της τηλεόρασης, το σενάριο των οποίων θα υπογράφει η ελληνικής καταγωγής Tina Fey. Ο τίτλος θα είναι "I see it all blue" κατά το ελληνικό "Τα βλέπω όλα μπλε". Καμία δεν θα κερδίσει βραβείο στα Emmy του 17, ούτε καν θα προταθεί. Η Σταματίνα θα κερδίσει το ένατο. Ο τίτλος της σειράς για τη δεύτερη σεζόν θα αλλάξει σε "Blue is the new Orange, which was the then new Black". Η δεύτερη σεζόν δεν θα προβληθεί ποτέ λόγω χαμηλής τηλεθέασης της πρώτης. Στη θέση του θα παίξει το νέο animation project του Woody Allen με τίτλο "Minnie Christina Barcelona", όπου ο Mickey Mouse παρατάει τη Minnie και πάει στη Βαρκελώνη για την καρδιά της νέας του αγάπης, της Christina. Στη φωνή της Christina θα ακούμε τη Minnie Driver.

*Φήμες λένε πως η Christina της Nicki θα κερδίσει το Emmy για "Best Supporting Actress For A Mini-Series Or A TV Movie" το 2016, αλλά δεν θα είναι εκεί να το παραλάβει, μιας και η επέμβαση θα έχει επιτρέψει μόνο στη Nicki να ζήσει. Το βραβείο θα παραλάβει η Nicki.

Η Σταματίνα Τσιμτσιλή θα κυκλοφορήσει το δεύτερο βιβλίο της, sequel του ήδη γνωστού best-seller που μπορείτε να βρείτε στις εκδόσεις Ψυχογιός, "Όλα για λίγο Παράδεισο". Το δεύτερο μέρος θα περιλαμβάνει την τραγική συνέχεια της Λήδας και των βογγητών της και θα έχει τίτλο "Όλα για λίγη μιζέρια". Το γράψιμο της Σταματίνας θα γίνει πιο ωμό και σκληρό, η ηρωίδα της θα γίνει σύμβολο για όλες τις γυναίκες ανά τον κόσμο, το βιβλίο θα μεταφραστεί σε 123 γλώσσες και τοπικές διαλέκτους, ενώ θα μεταφερθεί και στον κινηματογράφο από τον David Fincher. Το "All about Misery" θα είναι το επόμενο project του Fincher μετά το "Gone Girl", το οποίο επιτέλους θα του χαρίσει το πρώτο Όσκαρ σκηνοθεσίας μετά από αρκετές υποψηφιότητες. Η ίδια η Σταματίνα θα κάνει την προσαρμογή του σεναρίου και θα προταθεί για Όσκαρ και θα το κερδίσει στην κατηγορία "Best Adapted Screenplay", δύο χρόνια μετά την επερχόμενη νίκη της Gillian Flynn για το "Gone Girl". Οι δυο τους θα γίνουν φίλες κολλητές. Τύπου ψαλίδια. #λεσβιανισμός

*Φήμες λένε ότι η Σταματίνα Τσιμτσιλή και η Σταματίνα Fey θα γιορτάζουν μαζί το nameday τους από το 2017 και μετά σε μια ελληνική ταβέρνα στην Αστόρια με live μουσική από την Taylor Swift και τη Μαρία Κάρη.

Σκετς Νο 9: Το Γιαπωνέζικο Άνιμε - The Xmas edition

Εδώ και λίγο καιρό, μελετώ διεξοδικά το ανθρώπινο δράμα, τον τρόπο αντιμετώπισής του, τις θεμιτές μα ενοχικές αλλαγές των Χριστουγέννων, τα new year's resolutions, τις μάχες της φύσης και της επιστήμης και διάφορα άλλα τέτοια. Κατέληξα στο συμπέρασμα πως δεν μπορώ να βγάλω άκρη. Αν μη τι άλλο όμως, μου κάνουν καλό πρόλογο. Γιατί στη συνέχεια, όλο και κάπου θα κολλήσουν νοηματικά. Κάποια από αυτά στις επόμενες παραγράφους και μερικά άλλα πιο μελλοντικά, ανάμεσα σε ένα αιδοίο που πήγε να μου φάει τα δάχτυλα και στο δράμα που ζω από τη μέρα που θυμάμαι τον εαυτό μου με το πιο υποτιμημένο πράγμα στον κόσμο - το σουσάμι.

Είμαι αρσενικό μετρίου αναστήματος. Είμαι ένα μέτρο και εβδομήντα τέσσερα εκατοστά, αλλά στην ταυτότητα ζήτησα να μου βάλουν ένα μέτρο και εβδομήντα έξι εκατοστά. Το έκαναν. Επίσημα, λοιπόν, μπορώ να θεωρούμαι ένα μέτρο κι εβδομήντα έξι εκατοστά, ακόμα κι αν κάποιος με μετρήσει και με βρει ένα μέτρο και εβδομήντα τέσσερα εκατοστά. Επίσημα δεν είμαι τόσο κι αυτό μετράει, ειδικά στη χώρα που ζω. Με την ίδια λογική, στις εφαρμογές για αναζήτηση σεξ θα μπορούσα να βάλω "Extra large" για το μέγεθος του μορίου μου, γιατί ό,τι δηλώσεις, είσαι. Είναι η ίδια λογική που ο μέσος όρος του ανδρικού μορίου στην Ελλάδα δεν ξεπερνάει, σύμφωνα με μελέτες, τα δεκαπέντε εκατοστά, αλλά στις εφαρμογές ο μέσος όρος ξεπερνάει τα δεκαεννιά. Αυτό οδηγεί σε δύο συμπεράσματα: 1) Οι άνδρες στην Ελλάδα έχουν μεγάλη ιδέα για τον εαυτό τους και 2) Οι άνδρες στην Ελλάδα έχουν μικρό τσουτσούνι. Τι βολικό που θα ήταν οι επιθετικοί προσδιορισμοί ως προς το μέγεθος να ήταν εκ διαμέτρου αντίθετοι! Μεγάλα μόρια με μικρή ιδέα για κάθε εαυτό. Θα ήμασταν τόσο ταπεινοί, που θε λέγαμε με σκυμμένο το κεφάλι: "Δεν μετράει το μέγεθος". ΛΟΛ (LOL aka Laugh Out Loud). ΛΟΛ και για την παρένθεση.

Στην ίδια ταυτότητα, τα μάτια μου είναι καστανά, ενώ στην πραγματικότητα είναι λαδί. Ζήτησα να μου βάλουν αυτό το χρώμα στην ταυτότητα, αλλά δεν το έκαναν, γιατί μπορούσαν να βάλουν μόνο "πράσινα" και δεν έχω πράσινα. Αν επέμενα, μάλλον θα μπορούσα να τους πείσω να μου γράψουν "πράσινα", αλλά είχα ήδη εκπλαγεί από την αφέλεια της ελληνικής αστυνομίας, που ένιωθα πως έπρεπε να ισορροπήσω το ένα μέτρο και τα εβδομήντα έξι εκατοστά. Θα ήθελα λοιπόν, για τις ανάγκες του κειμένου, να θεωρηθεί από όλους πως έχω λαδί μάτια και πως είμαι ένα μέτρο και εβδομήντα έξι εκατοστά, είναι μέγιστης σημασίας για την ψυχική μου ηρεμία. Μπορείτε να το βαφτίσετε "Δώρο στο Νικόλα για τα Χριστούγεννα", θα με κάνει χαρούμενο. Κι έτσι τα παιδάκια στη Ζανζιβάρη θα σταματήσουν να πεθαίνουν από την πείνα.

Μεγάλωσα σε μια οικογένεια που ένα χριστουγεννιάτικο τραπέζι με όλο το σόι ήταν τόσο γραφικό, που κάνει το "Γάμος αλά ελληνικά" να μοιάζει με την πραγματικότητα. Βασικά, μια οικογενειακή μας γιορτή μας θα μπορούσε να είναι μια σουρεαλιστική ταινία πάνω στην πραγματικότητα του "Γάμος αλά ελληνικά", το οποίο είναι (ή ήθελε να είναι) μια σουρεαλιστική ταινία της ελληνικής πραγματικότητας. Beat that, Νία Βαρντάλος, η ζωή μου είναι δύο φορές πιο γραφική από την ταινία σου.

Πολλές φορές σε τέτοια τραπέζια, ανάμεσα σε καλοψημένα ζώα, πατατοσαλάτες, κακής αισθητικής τζιν, κλαρίνα στη διαπασών, γιρλάντες στο χρυσοκόκκινο του δυστυχισμένου εμετού και μελαχρινά γυναικεία μουστάκια, φανταζόμουν πώς θα ήταν να σηκωθώ και να πω "Σας έχει σιχαθεί η ψυχή μου, νισάφι πχια με την επανάληψη κάθε χρόνο, υποφέρουν τα σωθικά μου". Οι αντιδράσεις ήταν πολλές στο μυαλό μου. Οι επικρατέστερες όμως μέχρι και σήμερα είναι μόλις τρεις:

1. Παθαίνουν όλοι ανακοπή καρδιάς και πεθαίνουν. Η αστυνομία θεωρεί πως με κάποιο τρόπο τους ξεπάστρεψα όλους, κάτι που δεν απέχει από την αλήθεια, και έτσι με κλείνουν σε αναμορφωτήριο. Εκεί με φοβούνται όλοι, γιατί κανείς δεν έχει κάνει μεγαλύτερο έγκλημα, οπότε έχω τον σεβασμό τους. Εκτός από το σεβασμό όλων, θα μπορώ να έχω και τον οργασμό όλων (ησυχία, δεν έγραψα "κώλο" ή "πούτσο", θα ήταν άκομψο). Θα είμαι αρχηγόπουλο, θα μου κάνουν όλοι τα χατίρια, θα έχω την ησυχία μου, θα διαβάσω για να μορφωθώ και όταν ενηλικιωθώ, θα γίνω δικηγόρος με online μαθήματα σε κάποιο βρετανικό πανεπιστήμιο, ώστε στα εικοσιδύο μου να υπερασπίσω τον εαυτό μου δικαστικά και να με αθωώσω για πάντα.

2. Κλαίνε όλοι από συγκίνηση και με αγκαλιάζουν που επιτέλους τα βρήκα με τον εαυτό μου, ώστε να παραδεχτώ στους ανθρώπους της ζωής μου ότι αυτή είναι η αλήθεια μου. Ο πατέρας μου, μου δίνει μια αντρική χειραψία και μου υπόσχεται πως όταν γυρίσουμε σπίτι, θα μου ανοίξει τραπεζικό λογαριασμό, τον οποίο θα χρηματοδοτεί κάθε μήνα, ώστε στα δεκαοχτώ να αγοράσω το δικό μου σπίτι στο κέντρο της Αθήνας, για να είμαι ανεξάρτητος. Η μάνα μου κλαίει από χαρά, όπως κλαίνε οι μανάδες που θα γίνουν γιαγιάδες, αλλά είναι ακόμα μικρές σε ηλικία και μπορούν να φοράνε στράπλες.

3. Σιωπή. Σουρεαλισμός. Εκείνη τη στιγμή, η μητέρα μου σηκώνεται και δηλώνει ότι έχει κερατώσει τον πατέρα μου έξι φορές. Ο πατέρας μου σηκώνεται και δηλώνει πως έχει δεύτερη οικογένεια. Η ξαδέρφη μου σηκώνεται και δηλώνει πως είναι ερμαφρόδιτη. Ο θείος μου σηκώνεται και δηλώνει πως όταν είναι μόνος του, χρησιμοποιεί φουσκωτή κούκλα για να αυνανιστεί (ησυχία, δεν έγραψα "για να τραβήξει μαλακία", θα ήταν άκομψο). Η θεία μου σηκώνεται και δηλώνει πως έχει κάνει αλλαγή φύλου, μιας και ήταν άνδρας. Μεταξύ μας, το τελευταίο θα μπορούσε να είναι αλήθεια, δεν έχει καλές σχέσεις με τα οιστρογόνα.

Ας το παραδεχτούμε όμως, το πρώτο είναι το πιο πιθανό από όλα τα σενάρια.

Μία από τις πιο έντονες ιστορίες που θυμάμαι στα χριστουγεννιάτικα τραπέζια είναι αυτή στο χωριό μου πριν από περίπου είκοσι τρία χρόνια, νομίζω ήμουν εννιά (βασικά, είναι απλή αριθμητική αφαίρεση, σίγουρα εννιά ήμουν). Πρωταγωνίστρια η μητέρα μου. Τότε, λοιπόν, ετοιμαζόμασταν να κάτσουμε να φάμε γύρω από τα δύο τραπέζια που είχαν στρωθεί με φαγητά που θα μπορούσε να τρώει μια τετραμελής οικογένεια για ένα μήνα σε περίπτωση πυρηνικής έκρηξης στο Λαύριο. Εγώ για πλάκα τράβηξα την καρέκλα στην οποία πήγε να στρογγυλοκαθίσει. Ξεκαρδίστηκα στα γέλια κι ένιωθα πως είχα κάνει μεγάλη εξυπνάδα. Σε άλλη περίπτωση, αυτό θα ήταν αστείο για όλους, ειδικά αν ήταν στα πλαίσια ενός σκετς στο Saturday Night Live. Σε αυτή την περίπτωση, η μάνα μου είχε ήδη σπασμένα τρία της πλευρά από οικογενειακό τρακάρισμα λίγα χρόνια πριν. Δεν γέλασε κανείς. Γέμισα ρυτίδες από την αμηχανία και το φόβο. Με λίγη ακόμα προσπάθεια, θα μπορούσα να αποκτήσω και χοληστερίνη. Δράμα. Ξαφνικά, η κάμερα του SNL έκανε ζουμ στο πρόσωπό μου και απέκτησα μάτια γιαπωνέζικου άνιμε. Αλλά όπως στρώνεις, κοιμάσαι.

Ευτυχώς, σήμερα μπορώ να λέω περήφανα πως δεν συμμετέχω πλέον σε τέτοιες φιέστες. Στρώνω αλλιώς και κοιμάμαι πιο ήρεμα.

Αυτά. Σας αφήνω. Βάζω να δω House Of Cards που ένας κογκρέσος κι η γυναίκα του κάνουν τρίο με τον σωματοφύλακά τους. Γιατί αν δεν κλείσω 10 ώρες προβολών μέσα σε ένα 24ωρο, θα χάσω το έπαθλο για τον πιο party pooper 32χρονο στο ηλιακό σύστημα μέσα στις γιορτές. Parteeeeeyyyyy.

Ονομασία Προέλευσης

Υπάρχουν πολλά γραπτά για την προέλευση και τη δημιουργία της αγάπης, αλλά εγώ μόνο ξέρω πού μπορείς να την εντοπίσεις από το πρώτο της σημαδί ή την πρώτη ένδειξη ύπαρξής της. Γιατί οι δικές μου μελέτες είναι οι πιο επιστημονικά τεκμηριωμένες και επιθυμώ να μην εξηγήσω το "πώς" και το "γιατί", αλλά θα εκθέσω τα πορίσματά μου και θα προσφέρω στην ανθρωπότητα την αλήθεια, γιατί αξίζει να την ξέρει.

Σκοταδοχρόνια:
Η αγάπη άρχισε να δημιουργείται στο σκοτάδι, πριν καν υπάρξει ο κόσμος. "The big bang theory" λέγεται ευρέως. Της πήρε περίπου 37.000.000 σκοταδοτοχρόνια για να οριστικοποιήσει τη μορφή της, που μέχρι και σήμερα δεν έχει αλλάξει και πολύ. Διαμορφώθηκε από την ικανότητά της να προβλέπει, να βιώνει, αλλά και να θυμάται ισόποσα. Για τόσα εκατομμύρια χρόνια αποσπούσε πληροφορίες από παντού και από πάντα και είναι η μοναδική που ξέρει πότε άρχισε και πότε θα τελειώσει ο κόσμος. Φήμες λένε πως δεν έχει σκοπό να επαναλάβει το ίδιο "μπουμ" για το τέλος του κόσμου, μιας και στους στόχους της είναι ένα διακριτικό fade out.

Αγαπίνη:
Η αγάπη αρχίζει και συντίθεται στη μήτρα. Μέχρι και τον ένατο μήνα, δεν υπάρχει πουθενά. Σε αυτή συντελούν σταδιακά η καλή διατροφή, η εξωτερική ηρεμία, το περπάτημα, τα όμορφα λόγια, η ορχηστρική μουσική (προσοχή στον Μπαχ) και η γιόγκα. Καταλύτης της οργανικής αυτής αντίδρασης είναι η αγαπίνη, ένα ισχυρό αμινοξύ, που χωρίς αυτό δεν μπορεί να υπάρξει η πρωτείνη της αγάπης. Κατά τη διάρκεια του τοκετού, οι ποσότητες αγαπίνης που παράγονται είναι λίγες, αλλά αρκετές για να παραχθούν μεγάλες ποσότητες της εν λόγω πρωτείνης. Όταν ολοκληρωθεί ο τοκετός, τότε το βρέφος είναι λουσμένο με αγάπη όχι πρωτεϊνικά πλέον, αλλά ενεργειακά. Μεγαλώνοντας, όλη αυτή η ενέργεια θα χρησιμοποιηθεί, ώστε να καθοριστούν τα πάντα πάνω του.

Αυτοσχεδιασμός:
Η αγάπη άκμασε και γνώρισε την post εποχή της, όταν κάποιος άκουσε για πρώτη φορά τζαζ. Τότε ορίστηκε ο αυτοσχεδιασμός ως παράγοντας ακμής της αγάπης και όλοι κατάλαβαν πως αν δεν μπερδέψεις τα μπούτια σου με τον άλλον, δεν θες να τα ξεμπλέξεις. Τότε ήταν που η θέση της ξεκαθαρίστηκε και δεν ήταν μόνο κάτι που μπορούσε να λειτουργήσει ανεξάρτητα, αλλά και στα πλαίσια μιας ευρύτερης κατάστασης, ενός ευρύτερου πλαισίου παραγόντων που ορίζουν τη ζωή, αλλά πάντα με πρωτεύοντα ρόλο. Η αγάπη, για όσους δεν γνωρίζουν, είναι από τότε κιόλας η τρομπέτα της φάσης. Μπορεί να μην ακούγεται συνέχεια, μπορεί να παίζει με σουρντίνα στο βάθος, μπορεί να σολάρει, μπορεί να λείπει από το ensemble για μερικά μέτρα με "ολόκληρες" μουσικές παύσεις, αλλά πάντα θα είναι πάνω-πάνω στην παρτιτούρα και κανείς δεν θα ξέρει πότε θα ακουστεί. Γιατί η αγάπη είναι ο βασιλιάς του αυτοσχεδιασμού.

Η Θεά Όσφρηση

Όταν έχεις συνηθίσει να μυρίζεις μαλακτικό και χλωρίνη για πολλά χρόνια, άντε άοσμο αποσμητικό μασχάλης, είναι πραγματικά δύσκολο να μάθεις να μυρίζεις άσχημα πράγματα και να σου αρέσουν. Ο ιδρώτας για παράδειγμα. Ή το σπέρμα, τα σωματικά υγρά γενικότερα. Ακόμα και μια κακή αναπνοή. Είναι τα γονιδιακά, της οικογένειας, χτυπήματα στη συνείδησή σου (τύψεις), που έχουν σκοπό να επιβάλουν πράγματα, που ουσιαστικά δεν πολυέχεις ανάγκη. Κι αυτό με τις μυρωδιές λειτουργεί πολύ άσχημα και ύπουλα, γιατί παίζει με ένα κομμάτι σου, του οποίου είσαι και θα είσαι έρμαιο - των αισθήσεων.

Ποτέ δεν συνδύαζα μυρωδιές με αναμνήσεις. Δεν το 'χω αυτό γενικά. Είμαι οπτικός τύπος. Αλλά οι μυρωδιές με κάνουν να χαμογελάω. Εξού και παρφουμαρίζομαι συνέχεια στο γραφείο, με αποτέλεσμα να σπάω τα νεύρα στους συναδέλφους μου. Μου φτιάχνει το κέφι. Και δεν μιλάω μόνο για τις μυρωδιές που ταυτίζονται με την καθαριότητα.

Η μυρωδιά, όπως ήδη τη χαρακτήρισα, είναι ύπουλο πράγμα. Από όλες τις αισθήσεις, είναι η πιο υπαρκτή-ανύπαρκτη. Τη νιώθεις υλικά, σαν να την πιάνεις με τα ρουθούνια και να τη χώνεις μέσα σου, την ίδια στιγμή που δεν υπάρχει πουθενά, για να τη δεις, να την αγγίξεις, να τη γευτείς. Βάζω στοίχημα πως από όλες τις αισθήσεις, όσες κι αν είναι, η όσφρηση είναι η πιο αρχαία και υπάρχει πριν ακόμα δημιουργηθεί ο κόσμος κι ο άνθρωπος. Παίζει να ήταν και Θεά. Η Θεά Όσφρηση, σαφώς.

Θέλει μεγάλη προσπάθεια να ξεσυνηθίσεις τη μυρωδιά με την οποία έχεις μεγαλώσει και να βάλεις στη θέση της άλλες, πιο βρώμικες, αιτίες για αναρίθμητες επιλογές στο ράφι με τα απορρυπαντικά. Μυρωδιές, όμως, που έχουν να κάνουν με την ανθρώπινη φύση και τον τρόπο που λειτουργεί ένα σώμα κάτω από όλες τις συνθήκες. Μου πήρε καιρό να καταλάβω ότι κάθε πράξη που προκαλεί μια οσμή στο ανθρώπινο σώμα μπορεί να είναι και ελκυστική. Ή τουλάχιστον αποδεκτή, αν μη τι άλλο. Όταν το κατάλαβα, αργούσα σταδιακά να αλλάξω σεντόνια.

Υπάρχουν στιγμές που οι μυρωδιές του σπιτιού μου είναι τόσο έντονα γαντζωμένες στις μικρές τρίχες της μύτης μου, που μου είναι δύσκολο να μυρίσω την πραγματικότητα. Μια πραγματικότητα που βρωμάει αλήθεια, υγρασία και δέρμα. Άλλες φορές σκουπίζομαι καλά και μπορώ να τη διακρίνω και να είμαι εντάξει με την ανθρώπινη κι ευάλωτη φύση μου. Στο τέλος της ημέρας, όμως, η αλήθεια είναι μόνο μία: Μόνο αν καταφέρω να αποβάλω μια για πάντα την αίσθηση της καθαριότητας από τη μύτη μου, θα είμαι πραγματικά ευτυχισμένος. Κι ας πλένω πού και πού τα σεντόνια μου. Κυρίως στον καύσωνα του καλοκαιριού.

Πάω να βάλω πλυντήριο.